Vol vreugde

Toen de Heer het lot van Zion herstelde, waren wij als degenen die droomden. Onze monden waren gevuld met gelach, onze tongen met liederen van vreugde. Toen werd onder de volken gezegd: „De Heer heeft grote dingen voor hen gedaan.” De Heer heeft grote dingen voor ons gedaan, en wij zijn vervuld van vreugde.Herwin ons geluk, Heer, zoals stromen in de Negev.Wie met tranen zaait, zal oogsten met liederen van liederen van liederen Vreugde. Wie huilend naar buiten gaat en zaad draagt om te zaaien, komt terug met liederen van vreugde, met schoven bij zich. -Psalm 126

Als je een van onze Amerikaanse lezers bent, dan is vandaag een dag vol eten, familie en voetbal, ook wel bekend als Thanksgiving. Hoewel ik niet langer in de Verenigde Staten woon, is deze vierde donderdag van november aangebroken en heb ik aan het denken gezet over dankbaarheid. Maar ik ben ook, zoals veel pastors en eredienstplanners, bezig met de planning en voorbereiding van de advent. Dus op deze dankdag, vlak voor het begin van de adventstijd, denk ik aan Psalm 126. Psalm 126 is een van de klimpsalmen. Dit waren oude, bekende psalmen die door Joodse pelgrims werden gezongen toen ze naar Jeruzalem trokken voor erediensten. Elk van deze psalmen heeft een iets ander accent, en deze is — zoals blijkt uit het viermaal gebruik van het woord — gekenmerkt door vreugde. Wat betekent, zegt Eugene Peterson in A Long Obedience in the Same Direction, dat vreugde een kenmerk is van de christelijke pelgrimstocht. De Amerikaanse auteur Phyllis McGinley merkte eens op: „Ik heb gelezen dat de Katholieke Kerk tijdens het proces van heiligverklaring een bewijs van blijdschap eist bij de kandidaat, en hoewel ik geen hoofdstuk en vers heb kunnen achterhalen, vind ik de suggestie dat strengheid geen heilige eigenschap is, goed.” *Dat vind ik geweldig. „Sturheid is geen heilige eigenschap.” Wie de volheid van God ervaart, moet vreugde tonen. Nu weten we dat vreugde niet hetzelfde is als geluk. De psalmist roept pelgrims niet op om elke minuut van elke dag vol zonneschijn te zitten en te glimlachen. Wat goed is. Want hoewel er nog genoeg in het leven is om ons hart te vullen met warmte en blijdschap, voelt het alsof velen van ons dit adventsseizoen ingaan met een behoorlijke hoeveelheid vermoeidheid en verdriet. De dingen zijn niet zoals we ze zouden willen. Er is angst, verdeeldheid, onvriendelijkheid en verlies in onze kerken, onze families, onze scholen en onze buurten. Er is niet veel dat ons tot vreugde zou brengen. Dat maakt dat Psalm 126 bijzonder resonerend aanvoelt. Het is een psalm waarin mensen in de tegenwoordige tijd huilen. De meeste geleerden noemen deze psalm een psalm van na de ballingschap vanwege de openingszin: „Toen de Heer de gevangenen naar Zion terugbracht”. Nadat generaties onder Assyrische, Babylonische en Perzische heerschappij hadden geleefd, stond Cyrus van Perzië de Israëlieten toe terug te keren naar Jeruzalem. Het is een van de mooiste verhalen over het geloof, deze terugkeer naar Zion. Maar bij hun terugkeer ontdekten ze een vervallen land, de tempel een puinhoop en nieuwe buren die hen niet echt terug in de buurt wilden hebben. Er was veel om vermoeidheid en verdriet te veroorzaken. En toch spreekt de psalmist over vreugde. De psalmist spreekt over vreugde in de verleden tijd: „Onze mond was gevuld met gelach, onze tongen met liederen van vreugde.” De psalmist spreekt over vreugde in de toekomende tijd: „Wie met tranen zaait, zal oogsten met liederen van vreugde.” En terwijl de mensen huilen, spreekt de psalmist over vreugde in de tegenwoordige tijd: „De Heer heeft grote dingen voor ons gedaan en we zijn vervuld van vreugde.” De Heer heeft grote dingen gedaan — er is vreugde gekomen. De Heer zal grote dingen doen — er zal vreugde komen.En dankzij wat we weten en waar we op vertrouwen, is vreugde nu van ons, net zo aanwezig als de tranen op ons gezicht of de pijn in onze rug. In Canada maken we graag grapjes over de Amerikaanse Thanksgiving. Het is bijna kerst, er zijn geen pompoenen meer om te oogsten en het weer is vaak slecht. Oktober is veel logischer. Maar als ik aan Psalm 126 denk, is het heel logisch om binnen een paar dagen van Thanksgiving naar Advent te gaan.** Want pas nadat we hebben verteld wat God heeft gedaan, durven we God te vragen dat hij het opnieuw zou doen. Alleen als we weten dat hij trouw was in het verleden, kunnen we hopen op wat komen gaat. Pas nadat de psalmist over de terugkeer uit ballingschap heeft verteld, kan hij bidden: „Herstel ons, o God.” Dus als we ons voorbereiden op een periode van verlangen, verwachting en hoop, moge vandaag — in welk land je je ook bevindt — een dag zijn waarop we vertellen over de trouw van God. Moge je verhalen vertellen over zijn goedheid en zijn liefde. Herinner je je de keren dat je vervuld was van vreugde, en moge het vertrouwen dat God nog steeds aan het werk is in de wereld je zelfs nu ondersteunen en je in vreugde op het pad helpen.

*Ik heb dit citaat in mijn aantekeningen van een preekstudie die ik jaren geleden heb gedaan, maar geen bron. Als je weet waar het vandaan komt, laat het ons weten!

**Erkend dat Thanksgiving eigenlijk geen liturgische dag is, is het daarom ook goed en gepast om de zondag van Christus de Koning te vieren in de week voordat Advent begint!