Niemand ziet schone vensters

Als het gaat om huishoudelijk werk, merkt niemand het, tenzij je het niet doet. In 1976 publiceerde Laurel Thatcher Ulrich een artikel in American Quarterly getiteld „Virtuous Women Found: New England Ministerial Literature, 1688-1735.” Ulrich schreef dit: „Cotton Mather noemde ze 'de verborgen. ' Ze predikten nooit of zaten nooit in de bank van een diaken. Ze hebben ook niet gestemd of naar Harvard gestemd. Ook niet, omdat ze deugdzame vrouwen waren, hebben ze God of de magistraten in twijfel getrokken. Ze baden stiekem, lazen de Bijbel minstens één keer per jaar door en hoorden de minister prediken, zelfs als het sneeuwde. In de hoop op een eeuwige kroon hebben ze nooit gevraagd om herinnerd te worden op aarde. En dat zijn ze niet geweest. Goed opgevoede vrouwen maken zelden geschiedenis.” Ulrich, een academische historicus van koloniaal Amerika, merkte op dat „mijn doel niet was om hun onderdrukking te betreurden, maar om hen een geschiedenis te geven.” Ulrich's citaat over goed opgevoede vrouwen nam een eigen leven op zich en komt tot uiting op veel voorwerpen, van stickers tot shirts en zelfs protestborden. Een paar jaar geleden vond ik een bord bij Home Goods met het citaat erop. Journalist Kay Mills heeft in haar boek From Pocahontas to Power Suits het citaat gewijzigd om te lezen „Goed opgevoede vrouwen maken zelden geschiedenis”, maar het idee achter het citaat blijft krachtig. Het is moeilijk om bronnen te vinden van gewone gewone mensen in het verleden. We hebben de neiging om bronnen van mensen te vinden, en vooral vrouwen, alleen als ze buiten de grenzen van voorgeschreven gedrag stappen. Volgens Ulrich werkt het citaat „goed gedragen vrouwen” omdat het speelt in al lang bestaande stereotypen over de onzichtbaarheid van en het aangeboren decorum van het vrouwelijke geslacht. Veel mensen denken dat vrouwen in de geschiedenis minder zichtbaar zijn dan mannen omdat hun lichaam hen aanzet om te voeden. Hun taak is om de wonden te binden, de soep te roeren en de kinderen te dragen van degenen wier missie het is om oorlogen te bestrijden, naties te regeren en de kosmos te definiëren.” Maar niet iedereen die deze argumenten maakt, ziet vrouwen als onconsequent. Sterker nog, velen vereren de bijdragen van vrouwen als vrouwen, verzorgers en moeders. Toch maken ze ook aannames over de standvastigheid van de binnenlandse rollen door de eeuwen heen, ervan uitgaande dat de vrouwen die die huishoudelijke rollen vervullen geen geschiedenis hebben. „Als vrouwen het vaste centrum van het leven bezetten, en als de geschiedenis wordt gezien als een lineaire progressie van openbare gebeurtenissen, een veranderend panorama van oorlogen en koninkrijken, dan hebben alleen degenen die door schandelijk gedrag, goddelijke interventie of puur genie in de stroom van publieke consequenties stappen, een geschiedenis.” Daarom herinneren we ons meestal alleen de vrouwen die om beruchte redenen in de rechtbank of kranten verschijnen. Ulrich concludeert dat het probleem met dit argument „niet alleen dat is beperkt tot vrouwen. Het beperkt ook de geschiedenis.” Goede historici houden zich immers niet alleen bezig met beroemde mensen, maar ook met de grotere transformaties in de menselijke geschiedenis. Kleine acties door grotere aantallen mensen zijn ook effectieve methoden van verandering. Maar de geschiedenis is afhankelijk van geschreven bronnen. Tot voor kort waren de meeste vrouwen (en mannen) analfabeet. „Als gevolg daarvan werden hun activiteiten vastgelegd in het schrijven van andere mensen. Mensen die problemen veroorzaakten, kunnen in de rechtbanken, kranten of dagboeken van hun meesters verschijnen. Degenen die rustig hun leven doormaakten, werden ofwel vergeten, op afstand gezien of geïdealiseerd in anonimiteit. Zelfs vandaag is publiciteit voorstander van degenen die wetten maken of overtreden.” De leiders en shakers en headlinesmakers zullen altijd in het historische record worden gezien. Maar misschien kunnen we meer tijd besteden aan het terugwinnen van de reguliere vrouwen en mensen die zich grotendeels goed gedragen. Laurel Thatcher Ulrich, Goed opgevoede vrouwen maken zelden geschiedenis, (New York: Vintage Books, 2007).