Listen To Article
|
Als het gaat om huishoudelijk werk, merkt niemand het, tenzij je het niet doet. In 1976 publiceerde Laurel Thatcher Ulrich een artikel in American Quarterly getiteld „Virtuous Women Found: New England Ministerial Literature, 1688-1735.” Ulrich schreef dit: „Cotton Mather noemde ze 'de verborgen. ' Ze predikten nooit of zaten nooit in de bank van een diaken. Ze hebben ook niet gestemd of naar Harvard gestemd. Ook niet, omdat ze deugdzame vrouwen waren, hebben ze God of de magistraten in twijfel getrokken. Ze baden stiekem, lazen de Bijbel minstens één keer per jaar door en hoorden de minister prediken, zelfs als het sneeuwde. In de hoop op een eeuwige kroon hebben ze nooit gevraagd om herinnerd te worden op aarde. En dat zijn ze niet geweest. Goed opgevoede vrouwen maken zelden geschiedenis.” Ulrich, een academische historicus van koloniaal Amerika, merkte op dat „mijn doel niet was om hun onderdrukking te betreurden, maar om hen een geschiedenis te geven.” Ulrich's citaat over goed opgevoede vrouwen nam een eigen leven op zich en komt tot uiting op veel voorwerpen, van stickers tot shirts en zelfs protestborden. Een paar jaar geleden vond ik een bord bij Home Goods met het citaat erop. Journalist Kay Mills heeft in haar boek From Pocahontas to Power Suits het citaat gewijzigd om te lezen „Goed opgevoede vrouwen maken zelden geschiedenis”, maar het idee achter het citaat blijft krachtig. Het is moeilijk om bronnen te vinden van gewone gewone mensen in het verleden. We hebben de neiging om bronnen van mensen te vinden, en vooral vrouwen, alleen als ze buiten de grenzen van voorgeschreven gedrag stappen. Volgens Ulrich werkt het citaat „goed gedragen vrouwen” omdat het speelt in al lang bestaande stereotypen over de onzichtbaarheid van en het aangeboren decorum van het vrouwelijke geslacht. Veel mensen denken dat vrouwen in de geschiedenis minder zichtbaar zijn dan mannen omdat hun lichaam hen aanzet om te voeden. Hun taak is om de wonden te binden, de soep te roeren en de kinderen te dragen van degenen wier missie het is om oorlogen te bestrijden, naties te regeren en de kosmos te definiëren.” Maar niet iedereen die deze argumenten maakt, ziet vrouwen als onconsequent. Sterker nog, velen vereren de bijdragen van vrouwen als vrouwen, verzorgers en moeders. Toch maken ze ook aannames over de standvastigheid van de binnenlandse rollen door de eeuwen heen, ervan uitgaande dat de vrouwen die die huishoudelijke rollen vervullen geen geschiedenis hebben. „Als vrouwen het vaste centrum van het leven bezetten, en als de geschiedenis wordt gezien als een lineaire progressie van openbare gebeurtenissen, een veranderend panorama van oorlogen en koninkrijken, dan hebben alleen degenen die door schandelijk gedrag, goddelijke interventie of puur genie in de stroom van publieke consequenties stappen, een geschiedenis.” Daarom herinneren we ons meestal alleen de vrouwen die om beruchte redenen in de rechtbank of kranten verschijnen. Ulrich concludeert dat het probleem met dit argument „niet alleen dat is beperkt tot vrouwen. Het beperkt ook de geschiedenis.” Goede historici houden zich immers niet alleen bezig met beroemde mensen, maar ook met de grotere transformaties in de menselijke geschiedenis. Kleine acties door grotere aantallen mensen zijn ook effectieve methoden van verandering. Maar de geschiedenis is afhankelijk van geschreven bronnen. Tot voor kort waren de meeste vrouwen (en mannen) analfabeet. „Als gevolg daarvan werden hun activiteiten vastgelegd in het schrijven van andere mensen. Mensen die problemen veroorzaakten, kunnen in de rechtbanken, kranten of dagboeken van hun meesters verschijnen. Degenen die rustig hun leven doormaakten, werden ofwel vergeten, op afstand gezien of geïdealiseerd in anonimiteit. Zelfs vandaag is publiciteit voorstander van degenen die wetten maken of overtreden.” De leiders en shakers en headlinesmakers zullen altijd in het historische record worden gezien. Maar misschien kunnen we meer tijd besteden aan het terugwinnen van de reguliere vrouwen en mensen die zich grotendeels goed gedragen. Laurel Thatcher Ulrich, Goed opgevoede vrouwen maken zelden geschiedenis, (New York: Vintage Books, 2007).
Rebecca, Many women fortunately realize that history is made by all of us and that women should play a larger part in this transformation of our culture into one that follows our Lord in all things. This involves windows and cooking but it also involves being a good doctor, an excellent novelist, and a professor who guides us all. Thank you Rebecca for being a guider.
Thank you for bringing to mind the invisible mothers and grandmothers who influence the movers and shakers of this world. God didn’t create all to be leaders outside, but to do His best work, inside the home.
Teaching a course in local history on the high school level helped to convince me that we teach history incorrectly. Teaching local will lead to the national and world. Teaching local informs us of the contributions of those everyday, often uneducated people, who built the world we live in. Everyday people invented the garbage dumpster and the machinery that developed whole segments of the agricultural economy that we benefit from today. Reading a novel like So Big by Edna Ferber, which tells the story of the development of South Holland, Illinois, demonstrates the power of hard working, under the radar, women in our world. We need to highlight the work of the everyday people (men and women) who contributed so much to our world and God’s kingdom.
Ironically, the blog on Christian Scholars’ Review for today (https://christianscholars.com/encouragement-for-the-class-of-2025/) is a story about a boy who survived a plague and other hurdles to eventually achieve greatness despite his humble and troubled beginnings. The author, a mathematics professor, is using it as an encouragement to his class to strive to be faithful in developing God’s gifts. The boy was Isaac Newton, who certainly taught us all much about the laws of creation. What’s important here is that there is mention that he was so passionate about his work that he would often forget to eat. The author stops short of claiming this is a virtue, but the implication is that it was not bad. What is not mentioned is that someone prepared and brought him that tray of food day after day. Perhaps some historical record notes who this person was. Maybe a housekeeper, perhaps a slave. I don’t know. While academics often credit that they stand on the shoulders of other academics to do their work, they rarely mention the hidden people who make their meals, clean their houses, and do all the mundane things to enable their work. It seems to me that your story gets to the heart of what it means to faithfully develop God’s gifts much better than the story of Isaac Newton.
Again, another essay without any Scriptural support. Will anyone forget how the line of David begins with a woman, Rahab. Then continues with Ruth. Without these women of faith, there would not be a line of David ergo no Christ. How about Esther? She single handedly with great faith in God saved the Jews from complete annihilation. These are shakers of world. Not mothers or wives of influential men. These men are not part of the true world, the Kingdom of God. Remember mention all the women mentioned in the New Testament. What about the wives of the great men of faith i.e Moses, David, Joseph, Jacob, Abraham etc. Those women were the true shakers of the world. Their faith infused their husbands to changing the world in an eternal sense. The essays in this journal are truly full of sentimental slop. Bring forth the good news of Jesus not what is being written. As Paul wrote all he wanted to know was Christ crucified, risen, and sitting at the right hand of God.