Het leger van de Heer

Sommige van die jingly jangly kampnummers duiken nog steeds af en toe in mijn hoofd (deze, in de melodie van 'The Old Grey Mare') :Ik marcheer misschien nooit in de infanterieRide in the CavalrySchiet de artillerie neer Ik zoom misschien nooit over de vijand, maar ik zit in het leger van de Heer Ja MENEER! Ik zit in het leger van de Heer... JA MENEER! Ik zit in het leger van de Heer... JA MENEER! Ik herinner me dat er 'leuke acties' waren om in dit nummer uit te voeren, zoals rondzoomen, marcheren, groeten en doen alsof je op een paard rijdt. Ik herinner me ook dat ik het schietgedeelte nabootste. Als kind herinner ik me niet dat ik veel heb gevraagd naar wat het betekende om in het Leger van de Heer te zijn, maar ik vermoed dat het verband hield met een sessie over Efeziërs 6 en het aantrekken van de volledige wapenrusting van God om de strijd tegen het kwaad te voeren.In dit huidige moment lijkt het veel meer te doen denken aan christelijk nationalisme. Waarom storten veel van de christenen van vandaag zich op een hoop met complottheoretici, niet-christenen en onbijbelse ideeën? De trends waaronder gestolen verkiezingen, cultuurkrijgers, gevaarlijk secularisme en satanische samenzweringen klinken nu meer als een kruistocht dan als een clou. Wetenschappers en critici gebruiken de term 'blank christelijk nationalisme' om deze beweging te beschrijven. Het probleem met deze term is echter dat veel van wat het beschrijft seculier is, niet religieus. Kabelnieuwskanalen worden niet gefinancierd door kerken, maar door netwerkorganisaties. Auteurs Whitney Phillips, Mark Brookway, en Abby Ohleiser geven de voorkeur aan de term 'schaduwevangelie' om „decennia van samenzweerderig te definiëren, zelfversterkende berichten ondersteund door dicht overlappende seculiere en evangelische media. De ijverigheid geïnspireerd door het schaduwevangelie is religieus van aard. Maar dit is een religie die niet gebonden is aan een van de structuren of beperkingen - van het formele christendom, inclusief de Bijbel, kerkleiders en zelfs geloof in God.” Het schaduwevangelie is 'wij' versus 'zij' en stelt zich voor dat het 'echte Amerika' wordt aangevallen door niet-Amerikaanse mensen aan de linkerkant. Phillips, Brookway en Ohleiser traceren de oorsprong van het schaduwevangelie naar twee contexten uit de 20e eeuw: anticommunisme en parachurk-evangelicalisme. Anticommunisme verdeelde de wereld in echt Amerika, dat was goed, en communisme, dat slecht was en alle manieren van linkse doelen omvatte, zoals burgerrechten, arbeidsorganisaties en feminisme. De opkomst van het evangelicalisme van de parachurk maakte gebruik van evangelische boodschappen, media, en leiders buiten formele kerkelijke instellingen. Parachurk-evangelicalen worden vooral bedreigd door secularisme en humanisme en de subversieve infiltratie van linkse ideeën. „Het begrijpen van deze geschiedenis is de sleutel om te begrijpen hoe het schaduwevangelie, turbocharged door sociale media, berichten kan verspreiden met alle kracht en emotionele resonantie van religie, maar zonder de vervelende banden met religieuze theologie.” Vervelende tethers, inderdaad. Historicus Kristin Kobes Du Mez bespreekt blank christelijk nationalisme in haar boek Jesus and John Wayne, en in een recente substack: „Is blank christelijk nationalisme 'bedrieger christenheid'?” Du Mez is van mening dat ja, dit schaduwevangelie het Amerikaanse christendom is, getrouwd met zowel macht als wit voorrecht lang voordat de Verenigde Staten zelfs maar bestonden. Maar Du Mez is ook duidelijk dat het schaduwevangelie niet het hele Amerikaanse christendom is. Er is ook het Amerikaanse christendom dat de status quo verstoorde en systemen van voorrecht, macht en ongelijkheid uitdaagde. Du Mez stelt deze belangrijke vraag: „Waarom kiezen deze christenen op dit moment voor deze versie van het geloof?” Wat moeten de christenen van vandaag doen? Phillips, Brookway en Ohlheiser concluderen dat de enige manier om de kracht van het schaduwevangelie te bestrijden, is door het bloot te leggen. Du Mez concludeert dat christenen meer kritiek moeten uitnodigen, niet minder, en de belangrijkste bijbelse leringen van het christelijk nationalisme of het schaduwevangelie in twijfel moeten trekken. Misschien moeten we allemaal de rol van onze eigen overtuigingen overwegen en deze in onze grondwet wetgeving opnemen. Hoe moet een democratisch systeem de rechten van al zijn burgers handhaven, wanneer zijn burgers verschillende overtuigingen en waarden onderschrijven?