God staat aan onze kant

Terwijl de natie het proces volgt tegen de blanke politieagent Derek Chauvin, belast met de moord op Afro-Amerikaanse George Floyd, lijken de taal en argumenten een voortzetting te zijn van de burgerrechtenbeweging in het midden van de 20e eeuw. Ik heb onlangs Charles Marsh's boek God's Long Summer gelezen: Stories of Faith and Civil Rights. Marsh schreef: „Zowel de burgerrechten als de anti-burgerrechtse bewegingen waren verzadigd met religie; in elke massale vergadering, kerkdienst en Klan rally, werd Gods naam opgeroepen en zijn macht opgeëist. Blanke conservatieven en burgerrechtenactivisten, zwarte militanten en blanke liberalen, zwarte gematigden en klansman, allen zetten hun specifieke eisen voor raciale gerechtigheid en sociale orde in de veronderstelling dat God aan hun kant stond.” Marsh maakte een kroniek van de verhalen van vijf verschillende activisten en hoe ze begreep hoe hun geloof of „call” hen verbond met kwesties van burgerrechten in Mississippi in het midden van de 20e eeuw. Volgens Marsh verliet Fannie Lou Hamer haar werk in de katoenvelden om „voor Jezus te werken” in burgerrechtenactivisme en werd de stem van de Mississippi Freedom Democratic Party (MFDP). Hamer werd lid van het Student Non-violent Coordinating Committee (SNCC) en werkte in kiezersregistratie en volkspolitieke organisatie. Haar werk met MFDP probeerde de blanke delegatie op de Nationale Democratische Conventie in Atlantic City in augustus 1964 te ontzetten. Hamer was er vast van overtuigd dat haar geloof in daden moest worden uitgevoerd: „Toen de mensen in 1964 naar Mississippi kwamen, was het voor ons het resultaat van al ons geloof — alles waar we altijd op hadden gehoopt. Onze gebeden en alles waar we voor leefden begonnen te worden omgezet in daden. Nu hebben we actie, en we doen iets dat niet alleen de zwarte man in Mississippi zal bevrijden, maar hopelijk ook de blanke zal bevrijden.” Sam Holloway Bowers, Jr. was de „hogepriester van de blanke christelijke militantie, beschouwd als mevrouw Hamer en haar medereiziger verraders van 'Jezus de Galilieë'. Als de gekozen keizerlijke tovenaar van de witte ridders van de Ku Klux Klan van Mississippi, was Bower instrumenteel in een vier jaar durende campagne van wit terrorisme, en naar verluidt negen moorden, vijfenzeventig bombardementen op zwarte kerken en meer dan driehonderd aanslagen. Bower, geïnterviewd door Marsh, geloofde dat hij een priester die de ketters zocht: burgerrechten activisten, „liberale media hoeren” en „heidense academici” te worden geëlimineerd, niet vergeven. William Douglas Hudgins, vooraanstaande Zuiderlijke Baptisten minister van de First Baptist Church of Jackson, MS, geloofde dat „zwart lijden niets te maken heeft met het volgen van Jezus.” Hudgins predikte een mix van traditionele Southern Baptisten theologie, anti-modernistisch fundamentalisme en burgerlijke religie met een nadruk op spirituele en persoonlijke zuiverheid, volgens Marsh. Die zuiverheid betekende leven en aanbidden gescheiden van Afro-Amerikanen. Eerwaarde Edwin King, een blanke kapelaan van het Tougaloo College in Jackson, MS en het Nationaal Comitteeman van de MFDP speelden de rol van kerkhervormer. Koning werkte om blanke conservatieve en gematigde kerken te ontsegreeren en te agiteren. King gebruikte geïntegreerde groepen kerkbezoekers om blanke kerkleiders te ontmoeten om de discussies over ras en religie die gewoonlijk niet in het licht van de dag worden gedeeld, zichtbaar te maken. Volgens Marsh geloofde King „als mensen hun identiteit als christenen serieus namen, hadden ze geen andere keuze dan de praktijken van de blanke suprematie op te geven — en niet alleen blanke suprematie, maar ook klassenvoorrecht, wrok, de concessie aan geweld, alles wat je ervan weerhield alles op te offeren voor de geliefde gemeenschap, voor die interraciale gemeenschap die getuige was van de verlossende mogelijkheden om liefde te verzoenen.” Cleveland Sellers was ontgoocheld door de visie van verzoening. Verkopers werkten in SNCC met Stokely Carmichael en werden een vroege kampioen van een nieuwe raciale spiritualiteit en nationalistisch bewustzijn genaamd Black Power. Het christelijke geloof van de verkoper werd „diep veranderd” door het spiritualisme van het zwarte nationalisme dat interraciale samenwerking verwierp en blanke activisten uit hun gelederen gezuiverd. boek op voorwaarde dat een aantal ernstig verschillende en vaak tegenstrijdige beelden van God. Het is zowel verontrustend als geruststellend om zoveel vastberaden overtuigingen te zien die zo sterk van elkaar verschillen. Misschien is het echte probleem is dat de mensen die Marsh zo zelden sprak met elkaar, ondanks hun gemeenschappelijkheid in tijd en plaats. Terwijl ik luister naar het proces van Chauvin in Minnesota, beweren zoveel stemmen dat God aan hun kant staat en zich terecht voelt om dat te zeggen. Hebben we al die jaren later zo weinig begrepen?